“Ik weet waar je woont en ik weet waar je kinderen naar school gaan”, zei Peer Blok met een hese stem. De telefoniste had hem zojuist doorverbonden. Inmiddels ben ik bedreigingen van wederpartijen wel gewend en lap die aan mijn laars. Maar de woorden van Peer Blok bleven hangen. De man was meermalen veroordeeld voor zware geweldsdelicten. “Trek de dagvaarding in. Dat is echt het beste”, fluisterde Blok waarna hij de verbinding verbrak.
De partner van Peer Blok was Patty Kledder. Vijf jaar geleden had zij van mijn cliënte woningcorporatie Domus een flat in het centrum van Den Haag gehuurd. Die had zij samen met haar tweejarige dochtertje Prescilla betrokken. Kort daarna was Peer Blok bij hen ingetrokken. Dat had meteen voor commotie in de buurt gezorgd. Blok was een agressieve crimineel die maling aan alles had. Al snel kwamen bij Domus de eerste overlastklachten binnen. Blok zou buren uitschelden en ’s-nachts herrie maken. Op brieven van Domus waarin gevraagd werd om de overlast te staken, had Patty Kledder niet gereageerd.
Toen Marcel Korenaar van Domus zich drie jaar terug bij mij meldde, bevatte het dossier dat hij mij overhandigde bewijsstukken van circa 30 overlastincidenten. “De maat is vol”, zei Marcel, “wij moeten de huurovereenkomst met Patty Kledder en haar familie laten ontbinden door de rechter.” Twee recente gebeurtenissen waren de druppel geweest
die de emmer had doen overlopen. Marcel Korenaar: “De politie heeft aan mij bevestigd dat Peer Blok vanuit het gehuurde handelt in verdovende middelen. Dat kan natuurlijk absoluut niet. En vorige maand heeft Blok een door Domus ingeschakelde timmerman een gebroken kaak geslagen”. Die had ’s-ochtends om negen uur bij Patty Kledder aangebeld in verband met onderhoudswerkzaamheden. Dat was iets te vroeg geweest naar de zin van Peer Blok, die zwijgend de deur had opengedaan, de timmerman een daverende klap had uitgedeeld, en de deur weer had gesloten.
De dagvaarding die ik namens Domus liet uitbrengen werd niet ingetrokken, het vriendelijke telefoontje van Peer Blok ten spijt. Nadat advocaat Mr Zuinig een conclusie van antwoord had ingediend bepaalde de Kantonrechter in Den Haag een comparitie. Patty Kledder verscheen met haar dochtertje en raadsman. Nauwelijks had de kantonrechter de zitting geopend, of Patty begon te huilen. “Je ken me toch niet op straat pleure, met Prescilla”, jammerde ze. “Peer heb het gedaan, niet ik”. Advocaat Mr Zuinig trok ook een verdrietig gezicht en nam het woord over. “Daar komt bij dat de heer Blok thans gedetineerd is. De overlast behoort derhalve tot het verleden. Kort en wel: er is geen reden meer om de ontruimingsvorderingen van Domus toe te wijzen”. Namens woningcorporatie Domus wees ik op geldende jurisprudentie en contractuele bepalingen. Een huurder is aansprakelijk voor het gedrag van zijn huisgenoten. Drugshandel, overlast en mishandeling van een medewerker van Domus dienden te leiden tot ontbinding van de huurovereenkomst.
Kantonrechter Mr Gogel wreef over zijn glanzende voorhoofd. “U brengt mij in een moeilijk parket”, zuchtte hij. “Ik moet eens heel goed over deze zaak nadenken. Vonnis over drie weken”. Marcel Korenaar die met mij was meegegaan naar de zitting keek mij na afloop
vol ongeloof aan. “De zaak is toch zo klaar als een klontje? Waar heeft die kantonrechter het over?”
Dat ontdekten wij drie weken later. Mr Gogel tekende in zijn vonnis op:”Weliswaar zijn diverse tekortkomingen aangetoond, maar toch zullen de vorderingen van eiseres niet worden toegewezen. Niet weersproken is immers dat de veroorzaker momenteel in een penitentiaire inrichting verblijft. Gevaar voor herhaling is derhalve niet aannemelijk”.
Nog diezelfde dag liet ik een hoger beroepdagvaarding uitbrengen. Kort daarna bezocht ik een juridische lezing. Tot mijn genoegen besprak de docent het vonnis in de zaak Domus/Kledder. Een rechterlijke dwaling, was de conclusie. Iedere rechtenstudent wist immers dat een wanprestatie achteraf niet ongedaan gemaakt kon worden?
Dat laatste besliste ook het gerechtshof Den Haag in een arrest van vorige maand. Patty Kledder diende alsnog haar flat te ontruimen. En alsof het zo uitgedokterd was: exact een week voor haar geliefde Peer Blok op vrije voeten zou komen.
