GMW advocaten – Raymond de Mooij
“We noemen ze Snuf en Snuitje”, vertelde Henk Bartels van cliënte woningcorporatie Domus mij. “Het zijn twee agenten die deel uitmaken van het Team Thuiswerkers in Rotterdam, een afdeling die prostitutie aan huis tegengaat.” De mannen hadden op de website www.klaariskees.nl een advertentie zien staan van een zekere Samona, die seksuele diensten aanbood ‘in een intieme, vertrouwde omgeving’. Koren op de molen van de twee speurders. Eén van hen had gebeld met het in de advertentie vermelde mobiele nummer. Er werd opgenomen door een man die zich Raffie noemde. Raffie had het kort gehouden en alleen een adres, datum en tijdstip doorgegeven. Verder had hij benadrukt dat er cash moest worden afgerekend met Samona.
Henk Bartels: ”Snuf en Snuitje zijn naar de woning aan het Ungerplein in Rotterdam gegaan en hebben aangebeld. Na zich bekend gemaakt te hebben als medewerkers van Team Thuiswerkers, heeft Samona hen binnengelaten.” Daar hadden de agenten naast diverse hulpstukken en attributen twee Russische meisjes aangetroffen. Op vragen hadden de dames bevestigd dat de woning gebruikt werd als zogenaamde afwerkplek. Zij betaalden maandelijks een huurbedrag aan ‘meneer Raffie’, die ze verder niet kenden.
“Snuitje heeft vervolgens contact met mij opgenomen” vertelde Bartels, ”want in het kadaster had hij gezien dat de woning van ons is. Hij vroeg zich af of wij bekend waren met de situatie.” In de administratie van woningcorporatie Domus stond als huurster van het appartement de 30-jarige Sandra Suiker genoteerd. “Maar die was door de agenten niet in de woning aangetroffen. Ik ben vervolgens een paar keer langsgegaan, maar er werd niet opengedaan en de woning stond zo te zien leeg. De meisjes van plezier waren vertrokken.”
Op verzoek van cliënte had ik Sandra Suiker in een procedure betrokken en ontbinding van de huurovereenkomst gevorderd. Niet alleen woonde de vrouw kennelijk niet in de woning, maar bovendien had zij haar appartement onderverhuurd aan drie prostituees. Dat was allemaal in strijd met contractuele bepalingen. Nadat de dagvaarding door de deurwaarder was betekend aan het woonadres werd Henk Bartels gebeld. “Een zekere Raffie Graancirkel vertelde mij dat ik de zaak moest stoppen. Sandra Suiker was zijn vriendin. Hij zei dat hij wist waar ik woonde. En waar mijn kinderen buiten speelden. Hoogst onaangenaam allemaal.” Een week of twee nadat de dagvaarding was uitgebracht kreeg ik een e-mail van de advocaat van Sandra Suiker, Mr Duurkoop. Zijn cliënte verbleef in een ontwenningskliniek. Zij had geen idee van de activiteiten die ondertussen in haar woning hadden plaatsgevonden. Of wij de zaak niet wilden intrekken?
De kantonrechter in Rotterdam ontving ons een maand geleden in een van de kille zaaltjes van het Gerechtsgebouw. Mr Duurkoop verscheen zonder Sandra Suiker, maar met haar partner Raffie Graancirkel. “Meneer Graancirkel,” vroeg de kantonrechter, “woonde u met mevrouw Suiker samen in het appartement aan het Ungerplein?” Raffie keek zelfverzekerd naar de magistraat. “Jazeker, al een jaar of drie, mevrouw de edelachtbare.” De griffier maakte een korte aantekening. “En zou het zo kunnen zijn dat u de woning tegen betaling in gebruik heeft gegeven aan drie dames van lichte zeden?”, vervolgde de kantonrechter. Raffie Graancirkel glimlachte. “Dat zou zo kunnen zijn, maar Sandra wist in ieder geval van niets.” De kantonrechter sloeg het dossier dicht. “Meneer Graancirkel, ik ben bang dat u uw vriendin een slechte dienst heeft bewezen. De huurster van een woning is verantwoordelijk voor het gedrag van degene die daar met haar toestemming verblijft. Diegene bent u, meneer Graancirkel. U heeft de woning gebruikt voor prostitutie. En dat mag niet.”
