Het was een uur of zeven ’s-avonds. Mijn cliënt Ricardo Vergeest van woningcorporatie Domus kreeg een telefoontje van een wijkagent. “Op dit moment is de brandweer bezig op het adres Staalwerf 14. Jullie huurster mevrouw Turf is in nood”. Ricardo Vergeest sprong in zijn auto en spoedde zich naar de plaats des onheils. Twee maanden later was hij nog nauwelijks van de schrik bekomen. “Het was werkelijk een afschuwelijk gezicht”, vertelde hij met een dun stemmetje in mijn kantoor. “De brandweer moest de balustrade van het balkon verwijderen en een deel van de voorgevel uit het appartement hakken om mevrouw Turf naar beneden te krijgen. Ondertussen krijste zij van de pijn”.
Carmella Turf woog op de kop af 178 kilo toen zij te maken kreeg met een verstopping van haar dunne darm. De krampende pijn in haar buik was ondragelijk geweest en haar echtgenoot Jim Turf begreep al gauw dat het menens was. Nadat hij 1-1-2 had gebeld was de ambulance snel ter plaatse. De broeders kwamen tot de conclusie dat mevrouw Turf niet op een reguliere brancard paste en in allerijl werd bij de centrale om een zogenaamd ambulancebed gevraagd. Met vier man sterk werd mevrouw Turf vervolgens op dat bed gehesen. Maar in het portiek van de flat deed zich een volgend probleem voor. Ricardo Vergeest:” De mannen van de ambulance konden in het trappengat de draai met het ambulancebed niet maken. Dat lag niet zozeer aan het bed, maar aan de heupen van onze huurster. Die waren dermate breed dat ze over de randen van het bed vielen, en men het geheel gewoon niet door het portiek naar beneden kreeg”. Ondertussen verslechterde de situatie van Carmella Turf. Drastische maatregelen waren noodzakelijk. De brandweerlieden demonteerde de balustrade van het balkon en omdat hun patiënt niet met bed en al door de schuifpui past, werd met een moker de voorgevel uit de huurwoning geslagen. Zo bereikte mevrouw Turf veilig haar balkon, waarna ze met een mobiele lift de ambulance in werd geloodst. Een uur later lag zij op de operatietafel en werd verlost van haar medische probleem.
Maar daarmee was de kous niet af. Er ontbrandde een juridische strijd tussen mijn cliënte woningcorporatie Domus en haar huurster. Inzet: de kosten van het verwijderen van de balustrade en herstel van de gevel van de woning a raison van
€ 13.400,- ex BTW. Carmella Turf had geweigerd deze kosten voor haar rekening te nemen. De zaak werd voorgelegd aan de kantonrechter in Den Haag. Advocaat Mr Loes Kruimelwerk hield een vlammend pleidooi ten behoeve van mevrouw Turf. “Het behoort tot de verplichting van Domus om te zorgen voor een deugdelijke uitweg in gevallen van nood. Nu zij die verplichting heeft verzaakt, dient zij zelf de kosten te dragen”. In voorzichtige woorden wees ik vervolgens op de lichaamsomvang van Carmella Turf. Had de huurster hier geen eigen verantwoordelijkheid gehad?
De kantonrechter hield zich tijdens de zitting wijselijk op de vlakte. Zijn schriftelijke vonnis vier weken later was echter glashelder. “Het had gezien haar gewicht op de weg van de huurster gelegen om ter voorkoming van de geschetste problemen preventieve maatregelen te nemen. Nu zij dat heeft nagelaten dient zij de corresponderende schade te dragen”.
