Raymond de Mooij, GMW Advocaten
De namen van de betrokkenen zijn gefingeerd.
Mijn patroon vertelde mij 25 jaar geleden dat het in vastgoedzaken verstandig is om zelf een kijkje te nemen op de locatie. Met die wijze raad in gedachte reserveerde ik in mei 2014 een tafeltje bij restaurant De Groene Draak in hartje Den Haag. De menukaart van het Chinese restaurant was een heel boekwerk. Ik koos de pekingeend en plaatste mijn bestelling. Nog geen drie minuten later hoorde ik in de keuken een magnetronbelletje gaan en arriveerde mijn gerecht. “Eet smakelijk”, zei de serveerster vriendelijk.
Een week daarvoor kreeg ik op kantoor bezoek van een Jordaanse cliënt, Kamal Azizi. De man bezat voor ongeveer 50 miljoen euro aan vastgoed in Nederland. “In het centrum van Den Haag verhuur ik een gebouw aan Jimmy Poo”, vertelde de heer Azizi mij in accentloos Nederlands. “Het gaat om veertig flats en vier restaurants, die zich op de begane grond bevinden.” Poo verhuurde de woningen onder aan met name bejaarde echtparen. De restaurants exploiteerde hij zelf. Een batterij aan neefjes en nichtjes van Poo voorzagen toeristen en uitgaanspubliek van Aziatische versnaperingen. “Twee onderwerpen”, vervolgde
Kamal Azizi zakelijk. Hij leek rustig maar zijn pikzwarte ogen fonkelden van woede. “Vorige week heeft de politie in zeven van de flats wietplantages aangetroffen en ontmanteld. De woningen stonden leeg. Stroom was afgetapt uit de restaurants”. Bovendien had Poo een huurschuld opgebouwd van € 60.000,-. “Ik wil dat je een gerechtelijke procedure begint tegen Poo en er voor zorgt dat de restaurants ontruimd worden.”
In een korte dagvaarding schetste ik de door Poo gepleegde wanprestatie. Advocaat Mr Ilse Knoet meldde zich namens Poo. “Mijn cliënt was niet op de hoogte van de wietplantages in de flatwoningen”, vertelde zij. “En de beperkte huurschuld rechtvaardigt de ontbinding van de huurovereenkomst niet.” Dezelfde verweren werden door Mr Knoet opgetekend in een conclusie van antwoord. De kantonrechter in Den Haag bepaalde een mondelinge behandeling in de zomer van 2014.
Tijdens die zitting toverde Mr Knoet nog een konijn uit haar hoge hoed. “De restaurants zijn onderverhuurd aan de vennootschappen Poopoo I B.V en Poopoo II B.V. Die vennootschappen zijn echter niet gedagvaard, dus Azizi is met zijn vorderingen aan het verkeerde adres.”
De kantonrechter dacht er anders over. “De heer Poo is terecht gedagvaard. Hij is verantwoordelijk voor het gedrag van zijn onderhuurders. Dus ook voor de wietplantages en het aftappen van stroom. De huurschuld is zeer fors. Ook om die reden zullen de vorderingen worden toegewezen.”
Een maand later vond de ontruiming van de vier Chinese restaurants plaats. De deurwaarder maakte hierbij gebruik van de ervaren krachten van schoonmaakbedrijf BrandNew. Deze waren gewaarschuwd. Met witte plastic pakken en voorzien van maskers betraden zij de restaurants. Verbaasde voorbijgangers zagen hen minuten later weer naar buiten rennen en kotsend op straat staan. “De stank, het is onmenselijk”, mompelde hun voorman. In de bloedhete catacomben van het gebouw waren in de voorraadkamers containers met verrot voedsel aangetroffen. Halfvergane resten van varkens, kippen, katten. En pekingeenden.
