”De American dream die werkelijkheid werd voor John van Zweden”
Van een verfwinkeltje op de Paul Krugerlaan in de Haagse Transvaalbuurt, halverwege de jaren vijftig van de vorige eeuw, tot de grootste en modernste interieurwinkel van Europa aan de Oude Haagweg. Het heeft veel weg van de ‘American dream’, met ras-Hagenaar John van Zweden in de hoofdrol. Een verhaal dat leest als een schelmenroman.
Het familiebedrijf Van Zweden bestaat al sinds 1958 en heeft met de jonge Kay van Zweden (28) mede aan het roer ongetwijfeld nog heel wat jaartjes voor de boeg. En dus heeft ook het boek over inmiddels vier generaties Van Zweden nog een reeks aan ongeschreven hoofdstukken in petto. En wie mocht denken dat ‘Behangkoning’ John van Zweden (1962), nu zoon Kay zes dagen in de week in de zaak te vinden is, binnenkort op zijn lauweren gaat rusten, heeft het mis. Als het aan senior zelf ligt, knoopt hij er nog menig jaartje aan vast in zijn woon- en interieurwinkel – de grootste en modernste van Europa. En mocht de koek straks op zijn, dan hoopt hij als het even kan in het harnas te sterven. Of zoals de ras-Hagenaar het zelf zo plastisch kan uitdrukken; ‘Tussen zes plankjes de winkel uit’.
Uithangbord
We geven de klok een flinke zwieper terug naar het jaar 1958. Het moment dat overgrootvader en opa Van Zweden samen midden in het hart van de Haagse Transvaalwijk aan de Paul Krugerlaan een schildersbedrijf annex verfwinkel beginnen. Over de rolverdeling valt weinig te discussiëren, de opa en vader van John van Zweden met de kwast op de ladder, opoe en ma, amper zeventien jaar, in de winkel. Als opa halfjaren zeventig een stapje terugdoet, is voor pa Van Zweden hét moment daar om de winkel uit te breiden. Niet alleen qua ruimte, want naast verf gaan ook de rollen behang over de toonbank. Uiteindelijk zou behang ook het uithangbord van de firma worden.
Als in 1982 John van Zweden zijn entree maakt in het wereldje van verf en behang is er nog geen vuiltje aan de lucht. Er valt een goed belegde boterham te verdienen. Maar als van lieverlee de samenstelling van de bewoners van Transvaal verandert en tot overmaat van ramp recht tegenover de winkel de eerste bouwmarkt van Nederland uit de grond wordt gestampt, heeft dat desastreuse gevolgen voor de omzet van de familie. “Ik verkocht geen pot verf meer”, herinnert Van Zweden zich. “Mijn vader adviseerde mij te stoppen met die behangwinkel en verder te gaan met het maken van reclameborden voor de voetballerij, wat ik al een tijdje ernaast deed. Ik voelde mij enorm schuldig. Wat mijn vader en opa in al die jaren hadden opgebouwd, had ik in twee jaar tijd naar de knoppen geholpen. Mijn pa vond dat onzin.”
En dan, als een faillissement onvermijdelijk lijkt, komt de koopmansgeest van Van Zweden als geroepen. Hij: “Ik bedacht een reddingsactie door het arbeidsloon voor het behangen van een kamer van 25 gulden per rol te verlagen naar 75 gulden voor een hele kamer tot een maximum van acht rollen. Bovendien maakte ik op een paar plekken in de stad reclame voor mijn zaak. Het bleek een gouden greep, want in geen tijd waren de opdrachten niet meer aan te slepen. Ik verdiende weer een paar centen en de jongens die voor mij werkten, hadden ook weer een aardig weekloon. Voor ik het wist was ik de eigenaar van vier vestigingen.”
Verhuizing
Omdat de locatie in het vertrouwde Transvaal niet meer aan de nieuwe eisen voldoet, wordt noodgedwongen uitgezien naar een grotere vestiging. Die wordt gevonden aan de Oude Haagweg. 28 januari 2000, exact 42 jaar na de oprichting, is het zover en verhuist het familiebedrijf naar de andere kant van de stad. Van 80 naar 2500 vierkante meter en dus de unieke kans om het aanbod flink uit te breiden. Want naast het vertrouwde verf- en behangassortiment, wordt de interieurwinkel verfraaid met vloeren, gordijnen en zonwering. Vanaf dat moment raakt alles in een stroomversnelling en wordt de pijn vanwege het afscheid van zijn geliefde wijk Transvaal een stuk draaglijker. Zeker als zoon Kay, de vierde generatie, amper zestien jaar jong en nog leerplichtig, zijn entree maakt in de zaak. En dat laatste heeft een trotse pa John geweten.
Inmiddels twaalf jaar verder blikt zoonlief Kay terug op de voorbije periode en over de rol van vader John: “Onze karakters zijn nogal uiteenlopend en dat maakt het op sommige momenten best wel spannend. Mijn vader heeft het altijd goed gedaan, toch wilde ik er mijn eigen stempel opdrukken. Die kans heb ik gekregen. Daar ben ik hem heel dankbaar voor.”
En wat die ‘eigen stempel’ betreft. Nadat pa John al snel een etagevloer in de nieuwe locatie had aangebracht, kon Kay daar zijn eigen creatieve gang gaan. Hij: “Een buitencategoriemerk als ‘Arte’ en andere exclusieve producten voor het hoogste segment trekken bezoekers uit alle hoeken van het land en ook daarbuiten. De showrooms maken wat wij bieden compleet. Onze drie stylisten in vaste dienst zijn dan ook van onschatbare waarde voor het bedrijf. En wat ons ook zo uniek maakt, alles voor een woninginrichting vind je hier onder één dak.”
En tot slot pa John: “We bedienen de complete markt. Want ook voor een rol behang van een tientje kan je nog altijd hier terecht.”
Tekst; André Buurman
