COLUMN Raymond de Mooij
GMW Advocaten
De namen van de betrokkenen zijn gefingeerd
Zou het typisch Nederlands zijn? Dat mensen zich verkneukelen als succesvolle landgenoten in de media worden afgemaakt? Wij zijn immers een afgunstig volkje. Hoofden die boven het maaiveld uitsteken moeten worden afgehakt.
Maakten vroeger voornamelijk de roddelbladen zich schuldig aan het verspreiden van smeuïge verhalen over beroemheden, tegenwoordig hebben ook zelfbenoemde kwaliteitskranten daar een handje van. Op de televisie, radio en social media wordt er eveneens met scherp geschoten op artiesten, filmsterren, voetballers en politici.
Niet zelden luidt dergelijke berichtgeving het einde van de carrière van de betrokkenen in. Het ‘nieuws’ is vaak gebaseerd op geruchten en blijkt achteraf onjuist. Dan is het meestal te laat voor de BN-ers die in de berichten figureren. Zij zijn al veroordeeld door de media. De misplaatste verwijten blijven aan hen kleven. Neem Marco Borsato. Na beschuldigingen van grensoverschrijdend seksueel gedrag tijdens de opnames van The Voice of Holland wordt hij geweerd van de televisie, hoor je zijn muziek niet meer op de radio en worden geen optredens meer geboekt. Borsato is van de ene op de andere dag ‘gecanceld’. De man durft zijn huis nog nauwelijks uit en zijn huwelijk is op de klippen gelopen. Nu de politieonderzoeken eindelijk zijn afgerond, blijkt er geen bewijs te zijn van het vermeende wangedrag. Dezelfde media die Borsato hebben gekruisigd voelen de bui al hangen en haasten zich om te zeggen dat er nog een ander strafrechtelijke onderzoek tegen de zanger loopt. Mijn voorspelling: ook dat onderzoek zal niet tot vervolging leiden.
Tom Egberts lijkt het volgende slachtoffer te worden van ‘trial by media‘. Gesloopt door een artikel in de Volkskrant. De presentator zou een medewerkster van NOS Sport op de redactievloer hebben gepest en ‘de as van het kwaad’ hebben genoemd. Zeventien jaar geleden. Nadat hun relatie was geëindigd. Geen officier van justitie zal Egberts om deze uitlatingen vervolgen, maar dat maakt de stukjesschrijvers kennelijk weinig uit. Egberts heeft door alle commotie na veertig jaar zijn werkzaamheden als sportverslaggever neergelegd.
In een wereld waarin de deugneuzen dagelijks hun morele superioriteit verkondigen, zouden juist de media zich rekenschap moeten geven van de zogenaamde onschuldpresumptie. Een verdachte zanger is onschuldig, totdat in de rechtszaal het tegendeel is gebleken. Tot die tijd mag hij gewoon zijn liedjes blijven zingen. Ook al zijn die niet best.
