Raymond de Mooij, GMW Advocaten
“U spreekt met Harry Krekel, registeraccountant. Mijn cliënte mevrouw Al-Najja wil graag gebruik maken van uw diensten.” De man aan de andere kant van de lijn had een irritante, geknepen stem. “De zaak gaat over de aankoop van een paard. Mijn cliënte is verkeerd voorgelicht. Zeg maar opgelicht. En u moet daar wat aan doen.” Ik vertelde de accountant dat ik gespecialiseerd was in vastgoedzaken en niets van paarden wist, maar dat maakte geen indruk. “Mevrouw Al-Najja wil persé dat u haar vertegenwoordigt, weigeren is geen optie. Zij is van koninklijke bloede, moet u weten.”
Onderwerp van het geschil was een hengst met de naam Schwarzenegger. Het dier deed mee aan internationale dressuurwedstrijden en werd ingezet als dekhengst. Schwarzenegger had twee eigenaren, Ruiterij Galop B.V. en de heer Herman Koetsier. Mijn cliënte had de laatste medio 2015 via internet benaderd met de vraag of hij zijn deel van het paard wilde verkopen. Herman Koetsier had toegehapt. De deal werd via e-mails afgewikkeld en mevrouw Al-Najja had een week later een bedrag van € 1.2 miljoen overgemaakt aan de verkoper.
Toen mijn cliënte met haar gevolg in augustus neerstreek in Amsterdam had zij Schwarzenegger met een bezoek vereerd. Zij was geschrokken. Als kenner van raspaarden zag mevrouw Al-Najja in een oogopslag dat er iets mis was met haar paard. Zijn ogen stonden dof en het dier maakte een matte indruk. Mijn cliënte liet onmiddellijk een befaamde dierenarts uit Engeland overvliegen. Die nam bloed af bij Schwarzenegger en kwam met een alarmerende diagnose. Scharzenegger leed aan leverkanker. In september 2015 gaf het paard de geest.
Harry Krekel RA overhandigde mij eind vorige jaar een stapel foto’s van Schwarzenegger, uitdraaien van de e-mailwisseling tussen onze cliënte en de heer Koetsier, en een rapportage van de Engelse dierenarts. Accountant Krekel was zeker van zijn zaak. “Het is duidelijk dat mevrouw Al-Najja een kat in de zak heeft gekocht, haha. Het geld moet terug, dat is de boodschap die ik aan u moest overbrengen.”
Namens mijn cliënte betrok ik
Herman Koetsier in een gerechtelijke procedure. Ik stelde onder meer dat mevrouw Al-Najja bij de aankoop van de hengst Schwarzenegger had gedwaald of was bedrogen. Was zij op de hoogte geweest van de conditie van het paard, dan had zij het dier niet gekocht.
In februari vond een comparitie van partijen plaats in Amsterdam. Een dag voor de zitting liet mevrouw Al-Najja mij vanuit haar koninkrijk in de woestijn weten dat zij niet zou verschijnen. Harry Krekel RA zou haar vertegenwoordigen. ”Mijn cliënte dacht een dressuurpaard in topconditie te kopen,” begon ik de volgende dag mijn betoog, “een raspaard op het hoogtepunt van zijn kunnen. In plaats daarvan kreeg zij een terminale knol geleverd. Gedaagde Koetsier heeft mevrouw Al-Najja niet deugdelijk geïnformeerd.” De rechter vroeg Herman Koetsier om een reactie. De grote, blonde man wond er geen doekjes om. “Ik heb die hele mevrouw Al-Najja nog nooit gezien of gesproken. Ik wist zelf trouwens ook niet dat Schwarzenegger ziek was. Hoe ken ik haar dan verkeerd hebben geïnformeerd? Ze wilde het paard kopen, ik heb de prijs genoemd en zij heeft betaald. Wat is daar mis mee dan?”
“Aangezien eiseres zelf niet is verschenen kan ik haar geen vragen stellen,” zei de rechter. “Meneer Krekel, weet u of mevrouw Al-Najja het paard vóór de aankoop heeft geïnspecteerd en of zij met de heer Koetsier heeft gesproken?” De accountant knikte ontkennend. “Maar mijn cliënte is van koninklijke bloede, dus u kunt er op vertrouwen dat het in orde is.”
In orde was het niet, althans niet voor mijn cliënte. Haar vorderingen werden afgewezen. “Voor een geslaagd beroep op dwaling had eiseres aan haar onderzoeksplicht moeten voldoen. Zij had moeten informeren bij gedaagde en haar (halve) paard op voorhand moeten (laten) onderzoeken,” luidde het vonnis.
